Verdwenen

Simon, ruim vijftig, woont al het grootste deel van zijn leven in Calgary, Canada. Hij vertrok ooit uit Nederland om voor hem zwaarwegende redenen, maar dat is iets persoonlijks, iets wat hij niet deelt met anderen en zeker niet met zijn familie. Met hen heeft hij slechts sporadisch contact. Na een mislukt zakelijk avontuur, waarbij hij er door een partner werd ingeluisd, heeft hij een baan gevonden als slijper van boorbuizen voor olieplatforms. Hij doet dat werk in een fabriek maar wel in zijn eentje, heel geconcentreerd, drie buizen in twee dagen. Vrienden heeft hij niet, hij is alleen in de overzichtelijke en veilige wereld die hij voor zichzelf heeft geschapen. Wanneer zijn zus hem vraagt om haar zestienjarige zoon een tijdje als logé op te nemen, vindt hij het moeilijk om nee te zeggen. 

De jongen – lange tijd horen we zijn naam niet – is verkleefd met zijn mobiele telefoon en komt hele dagen niet van de bank af. Niet gewend om in zijn huis te communiceren met iemand anders wordt nu ineens van Simon gevraagd een band op te bouwen met een zo te zien onwillige tiener. Ten einde raad brengt hij hem voor een weekje onder bij een vriendin die een hondenfarm runt. Met matig succes, aan het einde van de stage wil de jongen nog steeds maar één ding, de wens waarmee hij naar Canada kwam: naar de Rocky Mountains. Simon heeft dat steeds afgehouden, vooral omdat hij door een oude beenwond zelf geen bergwandelingen kan maken. Maar ten einde raad gaat hij overstag en reizen ze af naar de bergen.

Daar ontmoeten ze een andere vader en zoon, en ze trekken een paar dagen met elkaar op. Dan verdwijnt de jongen zonder een bericht achter te laten. De andere vader en zijn zoon zijn te zelfder tijd ook vertrokken waardoor Simon, die niet weet wat ervan te denken, die twee feiten combineert tot een verdenking. De ingeschakelde politierechercheurs zien dat ook als een mogelijk spoor. Maar ook Simon zelf wordt door hen ietwat argwanend bekeken. 

Na enkele dagen arriveert Simons zus, die met haar echtgenoot ogenblikkelijk het vliegtuig heeft gepakt. Het verhaal loopt vanaf dan langs twee sporen: de zoektocht naar de jongen en de terugblikken van Simon op zijn leven in Nederland. Dat laatste aangewakkerd door de gesprekken met zijn zus, die al haar opgekropte frustratie over een niet geheel geslaagd huwelijk en een ontsporende zoon botviert op haar broer. Simon weet zich als altijd in te houden, maar kan niet voorkomen dat de situatie hem van slag brengt.

Een relatiedrama, dus. Mooi klein gehouden, met weinig woorden grote gevoelens oproepend, met als decor de ongenaakbare natuur. Lot Vekemans schrijft naast romans – De verdwenene is haar tweede – ook toneelstukken en scenario’s. Dat is te merken aan de dialogen, die tegelijk krachtig zijn én heel naturel. Ik las het luisterboek, door haarzelf voorgelezen. Dat doet ze heel minimaal, zonder enige opsmuk. De tekst zelf moet het doen.

Lot Vekemans / De verdwenene / Luisterboek, voorgelezen door de auteur / 5 uur en 59 minuten / Cossee, via Storytel