De zanger, zijn fan en diens vrouw

Nick Hornby is vooral bekend van zijn roman About A Boy uit 1998 en van de verfilming daarvan met Hugh Grant. Maar hij heeft nog een handvol romans geschreven die ook zeer de moeite waard zijn. Mijn favoriet is sinds vorige week Juliet, Naked uit 2009. Het is een heel geestig verhaal over popmuziek, over verloren liefdes, over eenzaamheid en over het grijpen van kansen.
Annie en Duncan zijn een stel van tegen de veertig. Ze wonen al vijftien jaar samen in een troosteloos stadje aan de Engelse oostkust. Annie werkt in het plaatselijke museum, Duncan is leraar. Er gebeurt in hun leven weinig spannends. Duncan is een grote fan van Tucker Crowe, een vrij succesvolle amerikaanse singer-songwriter die zich twintig jaar geleden van de ene op de andere dag uit de muziek én het openbare leven terugtrok. Duncan heeft een website gebouwd waarop hij met andere Tucker-fanaten contact heeft over hun idool. Bij gebrek aan recente informatie over Tucker circuleren op die site de wildste verhalen over de reden van diens kluizenaarschap en huidige leven.
Het boek begint tijdens een reis van Annie en Duncan door de Verenigde Staten, langs plekken die een rol hebben gespeeld in het leven van Tucker Crowe. Gedurende die bedevaart merkt Annie voor het eerst echt hoe Duncan is vergroeid met Tucker. Ze reizen duizenden kilometers zodat hij in aanbidding kan staan voor het geboortehuis van de zanger. Ook bezoeken ze het herentoilet in een nachtclub in Minneapolis waar Tucker de beslissing zou hebben genomen zijn carrière te beëindigen. Duncan staat erop dat Annie hem daar fotografeert terwijl hij poseert naast het urinoir dat Tucker gebruikt zou hebben op 'het heilige moment'. In San Francisco laat Duncan alle bezienswaardigheden schieten om het huis te bekijken van de vriendin die Tucker inspireerde tot het maken van zijn beroemdste album, 'Juliet'. De reis roept bij Annie een lichte twijfel op over de manier waarop haar partner in het leven staat: zo veel aandacht als Duncan heeft voor alles wat met Tucker te maken heeft, zo weinig kan het hem schelen wat Annie denkt en voelt.
Een tijdje later verschijnt er plots een nieuwe CD van Tucker. Het is het album Juliet, maar dan de solo-opnamen die Tucker maakte voordat hij met zijn band de opnamestudio instapte. Duncan vindt deze akoestische versie veel mooier dan het beroemde album. Alleen de man, zijn stem en zijn gitaar: het ontroert hem. Hij prijst het album op zijn site de hemel in en doopt het 'Juliet, Naked'. Annie daarentegen vindt de soloversie afschuwelijk. Na een discussie daarover daagt Duncan haar uit om haar oordeel op te schrijven en op zijn website te publiceren. Dat doet ze. De volgende dag vindt ze in haar mailbox een reactie op haar stuk. Van niemand minder dan Tucker Crowe. Ze neemt contact met hem op, maar houdt dat verborgen voor Duncan.
De ontwikkelingen gaan daarna snel en in de kenmerkende stijl van Hornby: geestig, lichtvoetig en speels. Maar met een serieuze ondertoon. Die bevat de vraag of je verloren jaren kunt inhalen. En of je je leven moet omgooien als je niet zeker weet of de nieuwe richting kans van slagen heeft. Een hartverwarmend boek.