Winterdagboek

Winter Journal van Paul Auster is een autobiografie. Niet een uitputtende of volledige. Auster kijkt rond zijn 64ste verjaardag terug op zijn leven en 'noteert' momenten en gebeurtenissen die hij zich herinnert.Over zijn vroegste jeugd, over zijn ouders en verdere familie, over zijn vriendinnen, over zijn eerste en tweede huwelijk, over de jaren dat hij wel schreef maar nog geen 'schrijver' was. Soms krachtig, soms babbelend. Een van de mooiste passages vond ik de opsomming van de huizen waarin hij sinds zijn geboorte heeft gewoond.  Ruim vijftig bladzijden vol met kleine en grote herinneringen.
Als 'Leitmotiv' hanteert Auster zijn lichaam: de tijd heeft daar littekens, krassen, schrammen, breuken en deuken op en in achtergelaten.De valpartijen, auto-ongelukken, angstaanvallen en andere ongemakken zijn voor hem belangrijke momenten: die leiden tot reflectie en bezinning.
Auster is openhartig. Daarom leef je mee met zijn gevoelens ten opzichte van zijn ouders; zijn jaren in Frankrijk met zijn eerste echtgenote; zijn moeizame ontwikkeling tot schrijver en zijn met de jaren toenemende introspectie. Die openhartigheid nam mij in voor het boek. Ik heb ervan genoten.