Brooklyn Follies

Paul Auster laat zijn roman uit 2005, The Brooklyn Follies, eindigen met bijzondere laatste zinnen: 'It was eight o'clock when I stepped out onto the street, eight o'clock on the morning of September 11, 2001 - just forty-six minutes before the first plane crashed into the North Tower of the World Trade Center. Just two hours after that, the smoke of three thousand incinerated bodies would drift over toward Brooklyn and come pouring down on us in a white cloud of ashes and death. But for now it was still eight o'clock, and as I walked along the avenue under that brilliant blue sky, I was happy, my friends, as happy as any man who had ever lived'. De man die deze zinnen uitspreekt is Nathan Glass, Auster's hoofdpersoon. Zo'n driehonderd bladzijden eerder begon hij het boek met de passage 'I was looking for a quiet place to die. Someone recommended Brooklyn, and so the next morning I travelled down there  from Westchester to scope out the terrain'.
De omslag die deze citaten weergeven is het centrale thema van The Brooklyn Follies. Natham Glass is een gepensioneerde verzekeringsagent van 59 jaar. Aan het begin van de roman bevindt hij zich op een dieptepunt in zijn leven: zijn vrouw heeft hem verlaten en hij is herstellende van longkanker. Hij verhuist van een suburb naar Brooklyn om er, in zijn eigen woorden, te sterven. Maar het tegendeel gebeurt, hij ontmoet er mensen die zijn leven weer zin geven. Dat zijn Tom, een jonge neef van hem die zijn universitaire studie heeft opgegeven en nu een baantje in een antiquariaat heeft. En een 9-jarig nichtje, Lucy. Hij raakt bij hun levens betrokken en via hen weer met anderen in de buurt waar hij is gaan wonen.
Dit klinkt als een feel good verhaal, en dat is het eigenlijk ook wel. Dat is ook het enige minpunt(je) dat ik bij het boek heb: het is een beetje te mooi om waar te zijn, te veel gebeurtenissen en ontwikkelingen verraden de hand van een auteur die de zaken vrijelijk naar zijn hand zet. De personages zijn echter geloofwaardig, je leeft met ze mee. En de schrijfstijl is prachtig, in dat opzicht valt er veel te genieten.