Iris houdt van de natuur, in het bijzonder van dieren. Ze is zich er ook van bewust dat het een taak is van de mens om het welzijn van de dieren te waarborgen, of het nu haar eigen hond, een duif in de tuin of een worm onder de grond is. Wanneer ze kennismaakt met haar overbuurman Marcel, blijkt dat deze dezelfde instelling heeft maar daar een meer externe en professionele vorm voor heeft gevonden: hij beheert een zelfontworpen website over veganisme, die ertoe moet bijdragen dat mensen minder vlees en andere dierlijke producten gaan eten. Hij vraagt Iris hem te assisteren bij het dagelijks beheer ervan, wat ze toezegt.
Wat Marcel haar niet vertelt, en waar ze gaandeweg achter komt, is dat hij naast de website ook hardere actie tegen de vleesindustrie niet schuwt. Van tijd tot tijd plaatst hij na sluitingstijd een explosief bij de voordeur van een slagerij. Ook dat vraagt hij aan haar, waar ze na veel aarzeling in toestemt. Enige tijd gaat dat goed, maar haast onvermijdelijk gaat het een keer fout. Dan zijn de gevolgen, voor de slachtoffers maar ook voor Iris en Marcel, ingrijpend.
Eva Meijer is kunstenaar, schrijver, singer-songwriter en filosoof. Met haar verhalen beoogt ze lezers aan het denken te zetten over onze verhouding tot de natuur. En dat lukt haar, je blijft na lezing op een heel prettige manier met tal van moeilijk te beantwoorden vragen zitten. De vragen die Iris zichzelf ook stelde. Een groot publiek bereikte Meijer in 2016 met Het vogelhuis (dit weblog, 25 maart 2017). Het in 2013 verschenen Dagpauwoog, haar tweede roman, zou je kunnen zien als een vingeroefening daarvoor. Een geslaagde vingeroefening, welteverstaan.
Eva Meijer / Dagpauwoog / 254 blz / Cossee, 2013