woensdag 17 april 2024

Het verleden was nooit weg

Nauwelijks gesetteld in zijn nieuwe leven als gepensioneerde wordt de voormalig rechercheur Tom Kettle bezocht door twee van zijn vroegere, jonge collega´s. Of ze zijn hulp mogen inroepen bij het onderzoek naar een cold case. Het gepleegde misdrijf betreft kindermisbruik door een of meer katholieke priesters, tientallen jaren geleden. De zaak heeft indertijd ook op het bordje van Kettle gelegen, maar niemand is er toen voor veroordeeld. Hij zou, met zijn ervaring en voorkennis, een waardevolle bijdrage kunnen leveren aan het huidige onderzoek. Omdat Kettle geen nee kan zeggen – dat kan hij trouwens nooit, hij is een soort ‘eeuwig behulpzame’ – zegt hij toe. Maar als hij had geweten welke luikjes in zijn hoofd hij daarmee opnieuw zou openzetten zou hij zich misschien minder hulpvaardig hebben opgesteld. 

De verre voortijd is geen detective van de gebruikelijke soort. Verwacht geen intelligent speurwerk. Het zijn eerder de emoties van Kettle waarlangs Sebastian Barry zijn verhaal opbouwt. Zijn ongerustheid wanneer hij hoort dat een van de verdachten juist hém beschuldigt. En de verwarring wanneer de persoonlijke malheur van hem en zijn vrouw en kinderen weer naar boven komt en hij die misschien toch niet blijkt te hebben verwerkt, zich afvraagt of hij in de een of andere vorm verantwoordelijk is daarvoor. Hij kan het hen niet meer vragen, ze zijn dood.

Barry schrijft in een superieure stijl. Dat kan hij zowel heel bondig als oeverloos, dat laatste niet negatief bedoeld. Scènes naturel en geloofwaardig uitrekken doet hij met voelbaar plezier in het schrijven ervan. De openingsscène van de roman, het bezoek van de twee rechercheurs, duurt eindeloos. In vloeiende afwisseling tussen het nu en de door het bezoek opgeroepen herinneringen ben je, voor je het je realiseert, tientallen bladzijden verder. Gegrepen door het verhaal, nieuwsgierig naar de betekenis van al die zaken die heel even worden aangestipt. Doorlezen dus, iets anders zit er niet op.

Sebastian Barry / De verre voortijd / Vertaald uit het Engels 'Old God's Time' door Jan Willem Reitsma / Luisterboek, voorgelezen door Sander de Heer / 9 uur en 30 minuten / Querido, via Storytel