De titel van de roman zijn ook de woorden die voor Dros het ‘haakje’ zijn. In de oorspronkelijke vorm luiden die ‘Willem die Madocke maecte’. Deze zinsnede is te vinden in de aanvang van het manuscript van de beroemdste oud-nederlandse tekst, Van den vos Reynaerde. De auteur daarvan is niet bekend, maar op basis van de woorden zou hij Willem moeten heten. En zou hij de auteur zijn van een eerder boek, Madoc. Een boek dat nu niet meer bekend is. Heel veel raadselachtiger kun je het niet krijgen.
Dros heeft de roman opgezet als een raamvertelling. Een mediëvist aan een Vlaamse universiteit, Willem (!) de Reuvere, komt op een dag in het bezit van een middeleeuws verzamelhandschrift met teksten van de schrijver van Van den vos Reynaerde. In een verborgen laag in de band ontdekt hij enkele velletjes, beschreven met tekst in een niet te ontcijferen code. Zijn dat aantekeningen voor het bewuste boek Madoc? Bezat dat boek een gevaarlijke inhoud, en moest het manuscript daarom op deze geheime plek worden bewaard? Als lezer krijg je hier langzaam het gevoel in een roman van Umberto Eco te zijn verzeild. Niets mis mee, integendeel.
De Reuvere schrijft vervolgens de geschiedenis van Madoc. Dat is die van een jongetje dat na een schipbreuk aanspoelt op een Vlaams strand, door monniken in een klooster wordt opgevoed, de wijde wereld intrekt en als secretaris en adviseur in dienst komt van een Franse hertog voor wie hij de beheer van zijn hertogdom moderniseert. En die al die tijd vreest te worden ontmaskerd vanwege een geheim dat hij met zich meedraagt. Meer van de plot onthullen zou niet terecht zijn. Maar wees ervan verzekerd dat Dros de kleurrijke en soms ook gruwelijke wereld van de Middeleeuwen in al haar verscheidenheid weet te verbinden met zijn subtiel gelaagde verhaal. Vlot geschreven, uitstekend gedocumenteerd en met een onverwacht slot waarbij het water je in de handen staat. Met heel veel plezier gelezen!
Nico Dros / Willem die Madoc maakte / 592 blz / Uitgeverij Van Oorschot, 2021