Begeerte

Hoe selecteert een lezer wat hij leest? Voor mij speelt met betrekking tot de non-fictie de eerdere ervaring een belangrijke rol. Van een schrijver die me is bevallen neem ik eerder opnieuw een boek ter hand dan van andere. Dit gaat niet zover als echt oeuvrelezen, het verslinden van een volledig oeuvre van een auteur – daarvoor zijn er te veel andere boeken die gelezen moeten worden - maar zo door de jaren heen kom ik bij een twintigtal schrijvers een eind. 

Aan de andere kant van het spectrum heb je het verkennend lezen, het lezen uit nieuwsgierigheid naar een onbekende auteur. Ik doe dat wel, en laat me daarbij vaak triggeren door de besprekingen in boekenbijlagen. Maar het blijft in de meeste gevallen bij één boek van zo’n auteur. 

Dat was deze week het geval bij Het stroomdal van de Beune, van de Franse auteur Pierre Michon (1945). In 1996 was een korte versie van deze novelle al verschenen, nu gaat het om de uitbreiding daarvan. Het verhaal speelt zich begin jaren zestig af in een dorpje op het Franse platteland, zo’n beetje in het midden van Frankrijk. De roman gaat over seksuele begeerte, in dit geval de wederzijdse aantrekkingskracht tussen een net gearriveerde jonge onderwijzer en de voluptueuze, iets oudere verkoopster van tabak en tijdschriften. Michon weet een zekere spanning te creëren, die nog sterker zou zijn geweest wanneer hij zijn barokke, overvloedige beschrijvingen meer in toom had kunnen houden. En ik kon me ook niet aan de indruk onttrekken dat hij misschien iets te veel speelfilms uit de nouvelle vague had gezien. Kortom, niet geheel mijn smaak. Het zal wat Michon betreft blijven bij dit ene boek, vermoedt ik.

Pierre Michon / Het stroomdal van de Beune / Vertaald uit het Frans door Rokus Hofstede / 138 blz / Van Oorschot, 2024