Max Havelaar

Aan het einde van Multatuli's Max Havelaar geeft de voorlezer, Job Cohen, een toelichting op de keuze om voor dit luisterboek gebruik te maken van de recente hertaling door Gijsbert van Es. Deze hertaling is in hedendaags Nederlands en bovendien korter dan het origineel. Om dat verschil te illustreren leest Cohen na zijn toelichting de originele versie van de inleiding tot het boek voor. Een passage die ongeveer 550 woorden bevat, tegen zo'n 390 woorden in de hertaling. Het verschil zit hem vooral in de vereenvoudiging van omslachtig aandoende formuleringen. Maar eerlijk gezegd vond ik die originele passage in het geheel niet storend. Ze geeft vooral een gevoel van authenticiteit. Dus ik zou het boek nog eens kunnen luisteren, maar dan in de originele versie.
Niet dat ik niet heb genoten van de moderne versie. Integendeel. Het sterke verhaal en de goed in het gehoor liggende stem van Cohen zijn een genot. Ook is het een ervaring om de toespraak tot de Hoofden van Lebak eens te horen in plaats van te lezen. De rol van Droogstoppel was in mijn herinnering veel kleiner. Maar hij blijkt een groot stempel te drukken op het verhaal. Kortom, ik heb mijn 'verloren' momenten van de afgelopen weken - fiets, auto - weer uiterst zinvol besteed.